2. Nepal-Tibet: 6 daagse trekking in West-Nepal

Kailash

Een echte kaart van de wandeling vonden
we niet.  Daarom dit surrogaat.

Lea kwam aan in Simikot op 29 september 2010.
Hier begint, op een hoogte van 2270 m, een 6-daagse trekking door de afgelegen Humla-regio in West-Nepal. Akkers, bosjes en stromen maken geleidelijk plaats voor een kaal en onherbergzaam landschap. Wanneer we op dag 10 de pas Nara Lagna (4580 m) oversteken is de lucht ijl en ligt het Tibetaans Plateau voor ons. We steken de grens over en met jeeps rijden we vanuit het eerste Tibetaanse dorp Sher in twee etappes naar de kampplaats bij Chiu Gompa (klooster) aan het meer van Manasarovar (4510 m)

Hier hebben we een ideaal zicht op de berg Kailash.

Manasarovar (4510 m)

Chiu Gompa (klooster)

1. Nepal-Tibet: Volledig overzicht van de reis

Lea is op dit moment een reis aan 't maken naar Nepal en Tibet.

Ze is vertrokken op vrijdag 24 september 2010.

Hierboven enkele voorlopige impressies van haar wandeling.

Later zal ze uzelf in geuren en kleuren weten te onderhouden over haar boeiende reis.
Wij proberen haar reis aan de hand van sms'jes zo nauwgezet te volgen in deze blog.

De 6714 m hoge, met sneeuw bepoederde berg Kailash in het westen van Tibet is uiterst heilig voor 4 religies. We trekken eerst 5 dagen te voet naar de Tibetaanse grens, door de meest afgelegen regio van West-Nepal. Vandaar rijden we via het azuurblauwe meer van Manasarovar (4510 m) naar de ruïnes van het oude Güge-koninkrijk in Thöling en Tsaparang. In Darchen vangt onze tweede trekking aan: de 3-daagse legendarische pelgrimstocht rond de heilige berg Kailash. We ronden de reis af in Rongbuk, met een dagtocht naar het basiskamp van de Mount Everest.

Reis van dag aan dag:

Dag 1-12: Bezoek aan Kathmandu, waar we enkele dagen moeten verblijven om de Chinese visumformaliteiten in orde te laten brengen. Op dag 5 vliegen we vanuit Kathmandu naar Nepalgunj, aan de grens met India, en vandaar ’s anderendaags naar Simikot in het noorden. Hier begint, op een hoogte van 2270 m, onze 6-daagse trekking door de afgelegen Humla-regio in West-Nepal. Akkers, bosjes en stromen maken geleidelijk plaats voor een kaal en onherbergzaam landschap. Wanneer we op dag 10 de pas Nara Lagna (4580 m) oversteken is de lucht ijl en ligt het Tibetaans Plateau voor ons. We steken de grens over en met jeeps rijden we vanuit het eerste Tibetaanse dorp Sher in twee etappes naar de kampplaats bij Chiu Gompa (klooster) aan het meer van Manasarovar (4510 m). Hier hebben we een ideaal zicht op de berg Kailash.

Dag 13-21: Het prachtige meer is bijzonder heilig voor de hindoes en we verkennen op dag 13 de westoever tot Gossul Gompa. Via Thirthapuri (4520 m) bereiken we het gebied dat ooit het Güge-rijk vormde, met de ruïnesteden van Thöling en Tsaparang. Op dag 17 komen we aan in Darchen (4575 m), de uitvalsbasis voor de heilige voettocht, in wijzerszin rondom de Kailash. Net zoals vele pelgrims lopen wij de tocht van 52 km in drie dagen, waarbij we kamperen in de nabijheid van de kloosters van Dirapuk en Zutulpuk. Het is een prachtig maar zwaar traject, vooral tijdens de oversteek van de 5636 m hoge Dolma-pas. Maar het is dan ook een uitzonderlijke ervaring, want veel westerlingen komen niet in dit gebied, waarvoor een bijzondere en dure permit vereist is. Op dag 20 is onze tocht rond en gaan we met de jeeps verder richting Horchu.

Dag 21-31: In 3 dagen rijden we oostwaarts door verschillende valleien, met regelmatig een rivieroversteek, tot we het idyllische meer van Paiko Tsho bereiken. Op dag 25 bezoeken we eerst het grote en indrukwekkende boeddhistische klooster van Rongbuk en stappen vervolgens naar het Everest basiskamp (5150 m) en terug, met gedurende de hele tocht de majestueuze Everest-noordwand in het vizier. Een waardige en grootse afsluiter voor het Tibetaanse gedeelte van deze bijzondere reis. Via Nylam en de Milarepa-grot rijden we terug naar Nepal en Kathmandu, vanwaar we op dag 30 de terugreis aanvatten.

Video-impressie: Geniet even mee met dit pracht landschap.

Gr 20 Corsica 2010 dag 10

Zaterdag 10 juli
Laatste etappe: terug naar huis

Vanmorgen zijn we gelukkig iets beter opgestaan. De buik protesteert nog wat maar het gaat wel lukken vandaag.

We zijn het thuisfront niet vergeten dus gaan we even " toeristen " . Wat pakjes gezocht en gevonden voor ons thuis en voor ons vriendinneke Moniek voor wie deze tocht efkens te zwaar was.
De dag bestaat uit: bus, vliegtuig, bus, trein, trein .Soms is dit wel frusterend : busplaats niet vinden of fout aangegeven door..., vliegtuig vertrekt te laat zodat de aansluiting van de bus naar andere luchthaven in Parijs ( van Orly naar De Gaulle maar nipt is ) . Ook de aansluiting met de TGV loopt dan wat spannend. Maar uiteindelijk zijn we goed en wel thuis aangekomen. Ons goed thuisvriendinneke had lekker eten gemaakt voor ons, ons komen halen aan station zodat we al lekker konden bij praten.

Moe, moe maar zo content !!!!En natuurlijk ook wat kilokes achter gelaten in Corsica .

Het loont de moeite, meer dan de moeite.


Corsica is schitterend, uitdagend, rustig maar vooral genieten !

Gr 20 Corsica 2010 dag 9

Vrijdag 9 juli

Vrije dag met ons verdiende rust

Vermits dat we de nacht zo lekker ziek waren geweest en zeker nog niet helemaal ok waren probeerden we wat te gaan ontbijten. Onze buik protesteerde dus..... bijna niets kunnen eten . We beslisten dan om rustig wat gaan te genieten op het strandje van de stad. Allebei bleven we ons niet lekker voelen. Eten stond echt niet in ons woordenboek zelfs gene DOS.

We bleven wat ziekjes hangen op strand ; In de vroege avond dan toch maar wat " mager " eten gezocht als: broodje kaas, hesp .

We hadden ons afscheidsdrankje wel gekocht nl lekkere bubbles en stonden er dan ook op om dat zeker open te trekken en nog met zijn 2 te genieten van deze prachtige vakantie.

En inderdaad, het had veel zweet zweet gekost maar echt wel meer dan de moeite !!!!

Voor Hilde was het echt het ontdekken om op een andere manier vakantie te vieren: weinig slaap, goed moe, weinig eten, zware rugzak .... en toch ........

Gr 20 Corsica 2010 dag 8

Donderdag 8 juli

Eigen etappe 7: Manganu naar Soccia

Vandaag wilden we eigenlijk niet zo beestig vroeg opstaan.We hoefden immers niet zo heel lang te stappen. We schatten 3 uur. Maar ja, als je met zovelen in één ruimte ligt kan je niet anders dan wakker worden van het geritsel en gefluister. Dus maar weer op pad.
Afscheid genomen van onze medestappers. Watervoorraad bijgevuld aan een lekker fris bronneke. Rond 6u30 vertrokken, weg van de GR20. Afdalen naar de bewoonde wereld. De bedoeling is dat we in Soccia geraken en daar proberen een bus te nemen naar Ajaccio, de stad waar we ook onze terugvlucht hebben.
We volgen nu de gele route, een route die zo blijkt niet al te best is aangegeven. Hopelijk komt dit goed.
De tocht van vandaag is ook heel mooi. Halfweg zagen we een prachtig meer in het bos. Echt indrukwekkend. Hier moeten we zeker efkes stoppen.
We kwamen daar natuurlijk het Corsicaans geweld tegen: Corsicaanse varkens. Ze zagen onze rugzak staan en wij zetten het op een loopje zodat dit geweld niet onze rugzakken zouden """ opeten ""

We hebben rustig verder gestapt tot aan de parking van Soccia waar toch wat toeristen aankwamen die de bergen in wilden gaan.
Na wat overleg hebben toch maar besloten om naar het dorp beneden te gaan in de hoop om daar met de duim tot Visco te geraken.
En ondanks het weinig verkeer hadden we een snelle lift van 2 Franse die ons wilde vervoeren tot Visco . Wij waren natuurlijk wree content; In Visco was er een rechtstreekse bus naar Ajjacio.
Alles liep heel goed; In Visco hadden we nog even tijd om een lekker omeletje te eten met natuurlijk een lekker DOS.
De bus kwam goed op tijd dus waren we erg tevreden. We konden dan in Ajjacio ook nog aan
uit kijken naar slaapplaats.
Het toeristenbureau had serieus wat werk met ons. We vonden midden in het centrum een leuke studio die ook nog betaalbaar was ...
De omelet heeft ons wel wakker gehouden .... Hilde en ik waren goed ziek geweest voor de volgende 24 uren; Het plan om lekker gaan te eten ( vermits we in de hutten niet veel hebben kunnen eten ) viel echt wel in het water.
De avond dus heel sober doorgebracht op de badkamer. De hoop bleef wel om 's anderendaags gezond weer op te staan .

Gr 20 Corsica 2010 dag 7

Woensdag 7 juli

Etappe 6: Castel di Verghio naar Manganu Refuge .

Je komt hier via een prachtig meer met veel gras en paarden. De refuge is heel druk : velen doen een deel van deze etappe als dagtrip. Gelukkig zijn er ook veel kampeerplaatsen die prima gelegen zijn.

Vroeg wakker (4u40). Opgestaan rond 4u50. We hebben ons rugzakske klaargemaakt waar we ondertussen al heel geroutineerd in zijn .
We wilden ontbijten met een taske koffie. Helaas, de keuken was dicht. Dus werd het als ontbijt ‘Petit Beurre van Lu’ met worst van Corsica. Ondertussen kunnen we de worst niet meer ruiken.
Voor alle zekerheid hebben toch maar ORS gedronken.Dit was achteraf heel verstandig want we zweetten ons te pletter.

De tocht begon rustig terwijl de zon tussen de bomen verscheen .
Regelmatig is het pittig stijgen met af en toe een rustige daalpiste. Onderweg kwamen we een zalig riviertje tegen waar we siesta hebben gehouden: schoenen uit, handdoekske genomen, en lekker genieten van uitzicht, weer en zalig niks doen.

Na nog paar uurkes stappen kwam de refuge in zicht : prachtig !!
Daar aangekomen hebben we natuurlijk genoten van lekkere DOS , lekkere pikante soep die we nog mee hadden . Naast de hut liep een riviertje waar we ons kleren wat hebben kunnen wassen en weer genoten van het mooie weer.
Terwijl we aan genieten waren zagen we een Belgische vrouw die met haar rugzak behoorlijk was gevallen. Haar schouder had het begeven en als echte ramptoeristen zijn we blijven kijken toen een helicopter de vrouw kwam repatriëren.

Wanneer we dit zagen kwam ons toch ook even een gevoel van : Oef, we hebben dit geklaard zonder al te veel kleerscheuren en Hilde haar knie is echt ok nu !!

GR 20 Corsica 2010 dag 6

Dinsdag 6 juli

Etappe 5 : Tighjettu naar Ciottulu à i Mori (+607m, -79m, 4u, ) en verder naar Castel di Verghio

• Dit is een verbindingsetappe. Je klimt na een horizontaal stuk langzaam tot op een col, om dan snel de refuge te bereiken. Ciottulu à i Mori is prachtig gelegen, en niet erg druk omdat velen deze overslaan en verder gaan naar
… naar Castel di Verghio

Ook wij hebben onderweg besloten om tot Castel di Vergio te gaan .

Vrij rustig vertrek, vooral bergaf. Het werd warm. Na toch wel wat klimmen kwamen we om 11u30 al aan aan de refuge Ciottullu di I Mori. Hier gaan de meeste wandelaars nog verder om al een deel van de volgende etappe te doen. Wij wilden echter hier siësta houden en wat genieten van de zon. Direct ingezet met Dos.
De ‘vriendelijke gardien’ (we mochten niet binnen voor 15 u was zowat het enige wat hij zei)en de plotse kou (het werd heel bewolkt en fris hier op 2000meter hoogte) deden ons snel beslissen om toch ook maar door te stappen naar de gite Castel di Verghio.
Er was ons verteld dat het ongeveer 2u 30 nog zou duren vooraleer we aan Castel aan kwamen; Dat zagen we helemaal zitten.

Na 2u30 kwam de volgende gite nog steeds niet in zicht !! Nog een uur verder stappen en ondertussen was het vreselijk warm geworden. Er kwam geen einde aan.
Hier hoorden we van iedereen dat ze er 3u30 over gedaan hadden en dat ze zich ferm miskeken hadden.

Bij de eerste Dos direct de schoenen uit. We waren doodmoe ! Hilde haar knie deed het wonderwel goed ;
De keuken van de gite was niet goed ingericht en er moest degelijk op zoek gegaan worden naar kookmateriaal. Zoals echt Belgen hadden we genoten van echt wel een lekkere couscous ! De pakjes eten doen wonderen.
Nog lekker genoten van een DOs en dan slapen en morgen hopelijk gezond weer op !

Gr 20 Corsica 2010 dag 5

Maandag 5 juli

Etappe 4:Haut Ascu Stagnu naar Tighjettu (+999m, -738m, 6u, )

Na een behoorlijke klim naar een col, kom je aan de Cirque de la Solitude. Dit is een steile afdaling langs kettingen, dan een korte kloof dwarsen, om dan via een laddertje en nog meer kettingen naar een tweede col. Voor wie last heeft van hoogtevrees, doet dit wel iets. Daarna volgt een lange afdaling naar de refuge.

Je kan je hier goed verfrissen en douchen in de watervalletjes en poelen van het bergmeertje.

Jep, weer vroeg uit de veren en met een bang hart uitkijken naar de Solitude, de schrik van Corsica.

De aanloop is prachtig. Een leuke opwarmer.

Toch goed stijgen maar het gaat.
Tot het zicht op de Solitude. Het is inderdaad een grote kloof waar je door moet.…. We besloten er snel aan te beginnen …. voor we ons bedenken.
We moeten hier vooral niet denken,maar vooral doen.

Dus zoals de 3 Belgen ons een paar dagen geleden op het hart drukten gingen we met het gezicht naar de rotsen stillekes, voetje voor voetje en hand voor hand langzaam naar beneden, goed zoekend naar houvast, testend waar we voldoende steun konden vinden.

Wandelaars helpen elkaar door de moeilijkste stukken heen. Eentje vergeleek het met gratis Disneyland. Voor de sfeer was dit goed maar wij zagen niet veel in deze vergelijking. Eerder een kamikaze-actie.
We moesten stukken langs kettingen dalen en zorgen dat de voetjes grip hadden.

We deden vrij lang over de afdaling. Maar dan moesten we nog aan de andere kant aan een even zware klim beginnen. Eerst een ijzeren ladder op, dan via kettingen, opnieuw kettingen en nog eens kettingen … en toen was de kracht op.

Het duurde nog enige tijd vooraleer we de hut in zicht hadden; Doorstappen en voilà , daar was de hut. Een prachtige hut met weer prachtig uitzicht;
De knie van Hilde was wat dik geworden; Na controle bij de gardien afwachten tegen morgen;
Natuurlijk weer genoten van goede DOS , goede slaapplaats, goede sfeer in de hut met goede eau de vie ..... dus goed slapen ;

Gr 20 Corsica 2010 dag 4

Zondag 4 juli

Etappe 3: Refuge de Carozzu naar Haut Asco (+790m, -638m, 6u10, )

Direct na de hut ligt de prachtige hangbrug, de ‘passerelle de Spasimata’. Daarna klim je via een gepolijste rotsbodem de vallei uit, via een meertje naar een tweede col, om daarna snel af te dalen naar de refuge.

Vanochtend waren we frisse meiden. Beide hadden we goed geslapen met natuurlijk ons inslaappilleke. Dus ... om 5 u eruit zodat we om 5u45 weg waren. Er was een kleine korte daling en al snel arriveerden we aan de sjieke hangbrug over de Spisimata.

Hierna veel klimmen, blokwerk, kettingen, vloeken op de stokken die bleven hangen,… we worden afgezaagd ‘prachtige uitzichten’. Het tempo zat heel goed. Rustig maar gestaag. Na ongeveer 3 uur stappen konden we dalen. Weer gevaarlijk en moeilijk en niet zo leuk.
Als onze benen nu eens 30cm langer waren en onze rugzak 5 kg lichter dan was er geen probleem.
Toch blijft het genieten. !!!!

Op bepaalde momenten begonnen onze benen toch wel wat moeheid te vertonen; Hilde had even een misstap begaan en rolde toch wel wat naar beneden; Een kapotte hand, knie die toch wel wat gehavend was. Na wat verzorging toch maar rustig naar de gite.
Het was een prachtige gite. Mooie keuken, rustige slaapplaatsen en sjiek terras waar we zalig onze DOS konden drinken.
In de buurt was er een goed restaurant ( lag aan een skistation) waar we 's avonds
ons lekker konden laten gaan in lekker eten .
Prachtig uitzicht !!!

We hebben de gardien toch eens laten kijken naar Hilde haar knie want morgen staat het zware programma erop nl Cirque de la Solitude dus..... uitkijken, en voorzichtig wezen ;
Het was een behoorlijke klimdag maar toch wel meer dan de moeite !!